سهم من از زندگی یا بهتر بگم نقش من تو زندگی مث نقش یه ماژیک سیاه کم رنگیه که یه ذره میکشه و آرزو می کنه تخته پاک کن همواره دنبالش بیاد.دوباره میکشه و ارزو میکنه...میکشه و آرزو میکنه...
درسته که همه ی آرزوهام براورده نشدن اما از وجود این ماژیک سیاه بدجوری خسته م... بدجوری....
